Het jaar 2015 wordt afgesloten met een overzicht van het uitzonderlijke oeuvre van de Amerikaanse fotograaf Francesca Woodman (1958 – 1981). Het belangrijkste onderwerp van Francesca Woodman was Francesca Woodman zelf. Zij gebruikte fotografie als expressie waarmee je jezelf kunt laten zien: alsof ze haar huid binnenstebuiten droeg. De kunstenaar begon al met het nemen van foto’s op haar dertiende. Tot aan haar zelfmoord op  tweeëntwintigjarige leeftijd maakte zij voornamelijk zelfportretten. Zelfs wanneer andere mensen in het kader verschijnen fungeren zij als stand-in van Woodman. In haar foto’s plaatst zij zichzelf in interieurs waarin sporen van verval waar te nemen zijn. Opvallend is dat zij haar lichaam of expliciet naakt toont of juist probeert te verbergen: samengeperst in een kast, achter het behang, gewikkeld in plastic of doeken of in een wolk van beweging. Woodmans foto’s vertonen een diversiteit aan invloeden uit het symbolisme en surrealisme en verkennen de thematiek van gender, representatie, seksualiteit en lichamelijkheid.