Eindelijk volwassen

12-06-2015 (14:50) - Gastcolumn

Het wordt mijn eenentwintigste Cannes dit jaar. En eenentwintig is voor mij een magisch getal omdat het voor mij een halve marathon in kilometers is en ‘vroeger’ de leeftijd waarop je pas echt als volwassen werd beschouwd. 
 
‘Waarom ben je daar eigenlijk elk jaar’ werd mij vaak gevraagd, vooral door Nederlandse bureaudirecteuren die wilden uitstralen dat je op de kleintjes moest letten, dat zo’n duur verblijf in Cannes intern en vooral naar klanten geen goed signaal zou zijn. ‘Dus we sturen alleen creatieven’. ‘Als ze een Leeuw gewonnen hebben’. 
 
Dan houd je gewoon wijs je mond, want dat zinnetje in je hoofd ‘blijf vooral bij de spruitjes’, spreek je natuurlijk niet te openlijk uit. Inmiddels zag ik natuurlijk wel elk jaar die klanten in grotere getalen naar Cannes komen. En natuurlijk, niet elk bureau heeft dezelfde internationale ambities als BSUR.
 
Want dat is waarom ik er elk jaar ben. Er is geen betere plek en geen beter moment in het jaar om volledig onderdeel te zijn van die boeiende, inspirerende, internationale creatieve industrie. Daar ontmoet ik collega’s van bureaus uit andere landen waarmee we regelmatig samenwerken, of die bevriende productiemaatschappij uit LA. Daar zijn de internationale journalisten, daar loopt internationaal talent, wellicht geïnteresseerd in een baan in dat wervelende Amsterdam. Daar ga je dus naar toe, met van tevoren al tien afspraken in je agenda, wetende dat je nog tientallen andere ontmoetingen, spontaan, of elkaar vindend in de ‘Gutter-bar’, zult hebben op deze langste zomerse dagen van het jaar. Ik vergelijk de ‘Cannes experience’ vaak met een drie-vierdaagse trip naar New York. Je propt veel te veel in al die dagen, de avonden én de nachten. Als je dan terugvliegt ben je bekaf. Maar tegelijkertijd borrel je van de energie, van de talloze nieuwe indrukken. Ik heb dan altijd vooral héél veel zin in van alles. Opladen heet dat. 
 
Dus, waarde collega bureaudirecteuren, gooi die gêne van je af! Je werkt hard het hele jaar, je staat te vaak in de file, je geniet al tijden niet meer van die steeds weer uitlopende MT vergaderingen. Smijt de ramen open! Ga naar Cannes en ouwehoer de blaren op je tong tot je hees naar huis gaat. En ja, ga ’s avonds uit je bol op een van de vele party’s. Het mag! Dan pas ben je volwassen bezig. Als je het kind in jezelf weer durft toe te laten.
 

Jan Rijkenberg, CEO BSUR Group 


Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst op dit artikel.