Haiku
06-05-2014 (08:08) - Column
Het is vrijdagmiddag een uur of vijf. Tijd voor de wekelijkse borrelpraat. Die van vorige week bleek dankzij een paar indringende vragen die me werden gesteld bijna een haiku.
Heb je zakelijk relaties of heb je vrienden?
Vrienden, natuurlijk!
Maar wat als je beduveld wordt door je vrienden?
Dan zijn het geen vrienden gebleken. Da’s toch niet zo moeilijk.
Dan schat je mensen dus kennelijk verkeerd in.
Ja zeker, dat gebeurt wel eens. Maar dat is toch geen ramp?
Maar als dat gebeurt, sta je als hoofdredacteur toch voor gek?
Hoezo voor gek staan? Niets menselijks is mij vreemd, hoor. Als je van de schrik bekomen bent, bied ik je graag nog een drankje aan.
Uhhhmm, nou, dat sla ik niet af. Zijn we nog steeds vrienden dan?
Natuurlijk: vrienden zijn we. En vrienden blijven we.
Tijdens dit gesprekje scheen die vrijdagmiddag de zon uitbundig op onze bol. Het was leven was goed en ik was niet van plan me uit het veld te laten slaan. Toch was ik wel geschrokken van deze confrontatie, hoe kort die ook was.
Dit weekend dacht ik dus na en volgde er hier en daar mentaal een lokale regenbui. Maar ook dat is geen ramp. Inmiddels is het maandag en schijnt de zon weer op mijn bol. Ik glimlach en zet mijn voet met een rotsvast vertrouwen in mijn relaties èn vrienden op het gaspedaal van mijn Fonk-rode eend.
Nicolette Hulsebos
