Volgend jaar grijpt Wakker Dier vast in
02-12-2014 (07:31) - Column
Net zoals de uitverkoop steeds vroeger in het seizoen begint en kerstmis steeds eerder zijn intrede doet (ik heb de eerste kerstboom inmiddels gespot), zo namen we ook in november al een aanloop naar de ontelbare Beste in, van, aan en op-lijstjes van 2014.
Ik doe een greep uit de lijstjes die ik tot dusver heb gevolgd: de winnaar van de top 2000 is bekend, de top 100 mediamannen en vrouwen zijn geëerd (John de Mol alweer met stip op 1), PIM heeft het beste Marketingboek van 2014 gekozen en o ja, we weten ook weer welke Nederlandse restaurants de Michelinsterren van de hemel koken. Zo weten we op tijd waar we straks ons decembersalaris kunnen parkeren.
De niet aflatende discussie over de goedheiligman en zijn pietenbende lijkt op dit moment als enige roet in de feestvreugde van december te gooien. En da’s nou jammer. Want laten we wel wezen: als je Sinterklaas viert, moet je er iets meer voor doen dan simpelweg je portemonnee trekken. Dat werkt helend, dat werkt louterend en geeft je ook nog eens ongekende energie...
En dus worstel ik me ook dit jaar ondanks alle discussies tòch weer door de corvee die Sinterklaas heet en schrijf o zo vileine Sinterklaasgedichtjes. Hoe leuk is het om je omgeving met een beetje charmant verbaal geweld in de kladden te grijpen? Nou, heel leuk dus!
Ik bedoel maar, we hebben allemaal een jaar lang onze mond gehouden terwijl onze huisgenoten ongestoord hun gang konden gaan. Je brak je nek bijna over de sportspullen in de gang, niemand die ooit eens zijn ontbijtrommel in de vaatwasser zet, je echtgenoot die steeds jouw handdoek gebruikt om de tandpasta van zijn gezicht te vegen, de toiletrol die geen hond wil vervangen als het kartonnetje troosteloos leeg hangt te zijn en als je pech hebt zit er ook niets meer in de toiletrollenhouder en moet je eenzaam op redding van buitenaf wachten terwijl die luidruchtig de deur uit stommelt. Om moedeloos van te worden, maar nu de goedheiligman in het land is, krijg je dan eindelijk je moment suprême. Gniffelend doop je je pen op de valreep van het jaar in een potje azijn. Dàt zal ze leren!
Stiekem denk ik ondertussen ook even na over mijn eigen minpuntjes. Dan kom ik tenslotte beter beslagen ten ijs als de andere kant van de familie de tegenaanval inzet op 5 december. Volgens mij valt het wel mee met mijn gebreken, maar de lijst is lang genoeg om hier niet op te willen sommen. In stilte beloof ik beterschap voor 2015.
Kijk, dat is nou ècht Sinterklaas. En de Kerstman: die kan me gestolen worden. Een dierenbeul die rendieren laat zwoegen terwijl ‘ie zelf met een enorm dikke buik minzaam achterover hangt in een slee. Wedden dat de Kerstman volgend jaar Wakker Dier in zijn nek krijgt?
Nicolette Hulsebos
