Burgerlijke gedachtes

21-10-2013 (08:30) - Column

Na vierduizend amendementen en jaren van vergaderen zijn we (bijna) zover om de databeschermingswet van 1995 te vervangen. Straks kunnen Amerikaanse bedrijven een forse boete verwachten als zij persoonlijke informatie van burgers vrij geven aan overheidsinstanties als CIA of FBI. Klinkt op het eerste gehoor mooi, maar volgens mij schieten we ons doel een beetje voorbij.
 
Het is immers voor iedere slimmerik die op een zolderkamertje een beetje zit te puzzelen, mogelijk om een vinger achter wat voor informatie dan ook te krijgen. Dat doen de puzzelaars vaak voor de lol en soms misschien ook omdat iemand ze vraagt te gaan puzzelen. Met andere woorden: moeten we nu weer tien jaar gaan vergaderen en vijfduizend amendementen aannemen, om tot een nieuwe consensus over deze puzzelaars te komen?
 
Afgezien van het hilarische van deze gedachte, vraag ik me af wat zo’n nieuwe exercitie van het EU-parlement eigenlijk kost. Ik vrees dat van mijn stoel zou vallen van het bedrag dat we moeten neertellen om al die vergaderaars op jaarbasis aan het werk te houden. En ondertussen puzzelt de puzzelaar nog een jaar of vijf rustig door en vindt het bedrijfsleven zijn weg wel weer tussen de mazen van de huidige vierduizend amendementen door. 
 
De informatie waarover (bijna) iedereen dus kan beschikken, is in mijn beleving nog nauwelijks de moeite van het ‘beschermen’ waard. En als het om de bescherming van informatie van (overheids)instanties en bijvoorbeeld banken gaat, is het simpelweg ieder voor zich en daar helpt geen enkel besluit van het EU-parlement bij. Dat is trouwens al zo sinds mensenheugenis, dus waarom we daar nu zo’n fuzz van moeten maken, is me een raadsel. 
 

Ondertussen doe ik steeds vaker mijn boodschappen online en vul vol goede moed en passant  allerlei vragen over mezelf in. Stoort me dat of maak ik me daarover zorgen? Nee, zolang de boodschappen maar op tijd bezorgd worden, zit ik er niet mee. En gezien de stapels pakketjes waarmee de postbezorgers tegenwoordig rond lopen, denkt de gemiddelde ‘burger’ daarover precies hetzelfde als ik.  


Nicolette Hulsebos

Reacties

Beste Nicolette,
Identiteitsfraude neemt steeds meer toe. Een vreemde maakt gebruik van jou bankpas en creditkaart. Deze criminelen spelen handig in op de trend dat de consument overal allerlei vragen over zichzelf moet invullen.
Waarom vraagt een webshop naar mijn geboortedatum? Leeftijd tussen 30 en 35 kan toch ook? En zo worden nog steeds veel te specifieke kenmerken gevraagd die marketing-technisch niet nodig zijn maar het criminelen wel erg makkelijk maken.
Spreek als branche nu eens iets af. Wat je wel en niet vraagt. Genoeg voor onderzoek, te weinig specifiek voor de boefjes.


Gerard Kroon @ 21-10-2013 09:40 uur
Beste Piet Snels, Zeker ook hulde aan de Landelijke Vereniging van Bloed- en plasmadonoren (LVB).Als bldeodonor roep ik alle bloed- en plasmadonoren op om zich gratis lid te maken van deze vereniging, zodat de LVB zich ook gesteund voelt door hun activiteiten!!
Lorena @ 05-03-2014 03:21 uur
Column door: Bloeddonor Oranje-spotjes waren 'in' op de radio. Frits Barend sprak een spot in met een oproep om blododenor te worden, op 14 juni 2008, wereldblododenordag. "In Nederland zijn vierhonderd duizend donors" zei Frits. Dit waren er meer, maar het aantal is in de laatste jaren teruggelopen en het is interessant een tipje van de sluier op te lichten waarmee dat te maken kan hebben. Onder veel donoren is er een gevoel dat anderen zich aan hun belangeloos afgestaan bloed en plasma lijken te verrijken. Al meer dan twee jaar protesteren vele donoren actief tegen de mega-beloningen van de Raad van Bestuur van Sanquin Bloedvoorziening. Ondermeer omdat tegelijkertijd het aantal locaties waar bloed afgenomen wordt in de loop van de jaren kleiner is geworden, waardoor reistijd en kosten toenemen. Reiskosten van de donoren worden nog steeds niet vergoed. Sanquin stelt zich eigenlijk op als een marktpartij. Sanquin levert bloedplasma(producten) op een markt. Moeten ook bij Sanquin 'marktconforme salarissen' betaald worden? En zijn die salarissen -- als dat al zo nodig zou moeten -- wel marktconform? De beloning van de voorzitter van de Raad van Bestuur van Sanquin, kan, zoals onlangs bleek, helemaal niet vergeleken kan worden met die van de academische ziekenhuizen, zoals de Raad van Toezicht stelt. De heer Buunen, de voorzitter, verdient namelijk veel meer. Nou geven bloed- en plasmadonoren graag deze grondstoffen gratis voor de gezondheidszorg, maar een groeiende groep wil een transparanter beleid van Sanquin Bloedvoorziening en 'zelfs' medezeggenschap. Kritische donoren die zich organiseren in de Landelijke Vereniging van Bloed- & Plasmadonoren (LVB) proberen deze zaken bespreekbaar te maken. De LVB ziet dat steeds meer donoren stoppen vanwege de onvrede, met name over de megasalarissen van de Raad van Bestuur. In de zomer van 2007 bracht de LVB Sanquin in verlegenheid doordat de Volkskrant en NOVA dit item oppikten. Sanquin is uiteindelijk om de tafel gaan zitten en beloofde de LVB een plek in de structuur te geven. Minister Klink antwoordde dit ook op vragen van de Kamer, die vreesde voor het in gevaar komen van de bloedvoorziening. Waarom verandert er dan niets aan deze kwesties bij Sanquin? Sanquin denkt waarschijnlijk dat de storm van vorige zomer is gaan liggen. Op kritische vragen zegt ze dat ze de donortevredenheid meet met een enquete en dat ze zich laat adviseren door de Landelijke Donor Raad voor wat betreft de geluiden van de donoren. Deze Raad is overigens niet zo vertegenwoordigend als het klinkt. Leden van de Landelijke Donor Raad vertegenwoordigen alleen zichzelf. Zij hebben geen duidelijk mandaat van donoren, bijvoorbeeld via verkiezingen. Saillant detail is dat in het reglement van de Landelijke Donor Raad staat dat donoren medezeggenschap moeten hebben en invloed moeten hebben op het beleid van Sanquin. Het tegenwerken van een representatieve donorvertegenwoordiging -- zoals de LVB voorstaat -- door de Raad van Bestuur gaat daar lijnrecht tegenin. De LVB wordt, na een paar keer toegelaten te zijn als observator, sinds maart weer niet uitgenodigd voor de vergaderingen van de Landelijke Donor Raad. Sanquin staat niet te springen om de LVB te verwelkomen. De LVB krijgt geen ruimte zich fatsoenlijk aan de donoren te presenteren. Niet zelfstandig via een mailing, maar zelfs niet via Bloedverwant, het blad dat donoren krijgen. De LVB wilde van meet af aan formeel een mandaat krijgen van de donoren, zodat duidelijk was namens hoeveel donoren de LVB sprak. De LVB vertolkt op dit moment het geluid van tussen de 6.000 en 10.000 donoren die in 2007 en 2008 spontaan naar de LVB, naar Sanquin, in de media en op internet protesteerden tegen de hoge beloning van de Raad van Bestuur en de afwezigheid van de mogelijkheid om reiskosten vergoed te kunnen krijgen. Veel donoren gaven daarnaast aan verontrust te zijn vanwege de geringe transparantie bij Sanquin. Ook is er bezorgdheid over kostenstijgingen vanwege patenten en de grote commerci
Artem @ 05-03-2014 15:51 uur