Agenda

Feel IFFR

Congres

Feel IFFR

wo 23 januari 2019 t/m zo 3 februari 2019 - International Film Festival Rotterdam (IFFR) zoomt verder in – van Planet IFFR in 2017 en de mensen die erop leven in 2018 naar de onmetelijke binnenwereld in 2019: 48ste IFFR draait om menselijke emoties en hun verhouding tot de beelden op het grote doek. Het festival onthult ook de themaprogramma’s, nieuwe namen binnen het Masterclasses & Talks-programma en het thema van de tweede editie van de Reality Check-conferentie.

International Film Festival Rotterdam (IFFR) zoomt verder in – van Planet IFFR in 2017 en de mensen die erop leven in 2018 naar de onmetelijke binnenwereld in 2019: 48ste IFFR draait om menselijke emoties en hun verhouding tot de beelden op het grote doek. Het festival onthult ook de themaprogramma’s, nieuwe namen binnen het Masterclasses & Talks-programma en het thema van de tweede editie van de Reality Check-conferentie.


'Film is waarschijnlijk het meest direct emotionele medium dat er is', zegt festivaldirecteur Bero Beyer. 'Als we daar zitten in die donkere zaal zijn we gefocust en zijn we ontvankelijk. Deze editie van IFFR stelt de vraag hoe de vaak onverwachte emoties die cinema in ons teweegbrengt ons wereldbeeld vormt en nieuwe betekenis geeft aan wat we zien en horen.'


Het programma van IFFR is opgedeeld in vier secties: Bright Future, Voices, Deep Focus en Perspectives. Laatstgenoemde behelst IFFR’s themaprogramma’s, die dit jaar op een subtiele manier samenhangen, zo merkt Beyer op: 'Of het nu gaat over de cyclische aard van het beeld, de manier waarop beelden worden hergebruikt en samengevoegd of over hoe beelden de hele zaal stil doen vallen – dit jaar onderzoeken de themaprogramma’s elk vanuit een eigen hoek de subtiele en soms onverwachte link tussen beeld en betekenis.'


De themaprogramma’s van IFFR 2019

The Spying Thing onderzoekt de wereld van spionage in cinema: inlichtingen en veiligheid, waarheid en fictie, paranoia en propaganda, samenzweringen en fake news. In 2018 is de Koude Oorlog 2.0 heter dan ooit en domineren spionage-gerelateerde berichten het nieuws. Dit themaprogramma biedt zowel klassieke als onverwachte voorbeelden van het spionagegenre. Dat steekt ook zijn kop op in de hedendaagse wereld waarin, een beetje zoals bij film zelf, spionage grondig is veranderd dankzij digitale surveillance en het grootschalig verzamelen van data. Onder de geselecteerde titels is La flor (Parte 2), een zes uur durend Borgesiaans spionageverhaal en het middelste deel van Mariano Llinás’ driedelige meesterwerk.


Rabbit Hole duikt diep in de wereld van de internetmeme: zijn visuele taal, (zelf)reflectiviteit en verwerking in andere media. Rabbit Hole toont als voorbeelden korte en lange films, waaronder de internationale première van Dan Schoenbruns film over Slender Man getiteld A Self-Induced Hallucination. Voor wie zich echt in het meme-universum wil onderdompelen is er het speciale Meme Café, waar je onder meer de installatie van David OReilly genaamd Octocat Meme Story kunt ervaren.


films die 'onaf' zijn

Laboratory of Unseen Beauty vertoont een collectie films die een tijd lang onaf zijn gebleven en veel later werden voltooid, films die oud en nieuw materiaal combineren, hermontages van bestaande films of verschillende works-in-progress die samen zijn gevoegd tot een nieuwe film. Naast andere (on)voltooide werken bevat dit themaprogramma de eerste vertoning ooit van de compromisloze film Sea of Lost Time van de Indiase filmmaker Gurvinder Singh.

Say No More is een grotendeels ‘sprakeloos’ programma dat een herwaardering voor de stille, diepe aandacht voor film wil stimuleren. Het doel is om de sensatie van de gezamenlijke filmervaring te herontdekken, het idee van samenzijn in stilte. Het programma bevat speelfilms (zoals In My Room van Ulrich Köhler), middellange films, korte films (zoals Video Home System van Guusje America) en twee installaties van de Finse kunstenaar Mika Taanila.

Soul in the Eye laat de opkomst zien van een nieuwe generatie zwarte Braziliaanse filmmakers. Zij omarmen de Braziliaanse diversiteit, het rijke afro-Braziliaanse cultureel erfgoed en onderbelichte delen van de geschiedenis in hartverwarmende, menselijke en confronterende cinema. Hun films houden verband met Zózimo Bulbul (1937-2013), het boegbeeld van de zwarte Braziliaanse cinema in de jaren zestig die middels film de geschiedenis, de cultuur en de politieke situatie van zwarte Brazilianen zichtbaar maakte, bijvoorbeeld in zijn krachtige korte film Alma no olho (1973). Het programma bevat onder meer de internationale première van Ilha van Ary Rosa en Glenda Nicácio.